AĞLADIKÇA
147- AÐLADIKÇA
Þehrin tadý tuzu kaçtý, yaþanmaz.
Açlýktan ölsen, ekmek veren olmaz,
“Halýn nice ’dir” diye kimse sormaz,
Halýmý sorma, beterden beterim
Gurbet elde kaldým, parasýz pulsuz,
Üzerim hýrpani, konutum çulsuz,
Evimi çevirdi, soyguncu soysuz,
Halým derbeder, tükendim biterim.
Çarþý, pazar, otobüs, kuyruk sýrasý
Çok para harcan, hep Avro parasý,
Yürekte sýzlar gariplik yarasý,
Gözüm seyreylerken, yedikçe yerim.
Þehirde bir yaren arar, sorarým
Candan dost bulamam, ona yanarým,
Derdi dert üstüne her gün sararým,
Derdim bölünmez, aðladýkça aðlarým.
Kursaðýma düþmez bir kaþýk lokma,
Üstümü örtmüyor, yamalý hýrka,
Çalýþacak iþ yok, saplandým borca
Halým periþan, çektikçe çekerim.
Süleyman Yýldýz’ým çekemen derdi,
Derman bulunmaz, sineye deðdi,
Gurbet elinden sýla güzel yeðdi,
Sýlamýz ören, yandýkça yanarým.
Süleyman YILDIZ
(Lemos5303)
Sosyal Medyada Paylaşın:
SÜLEYMAN Lemos YILDIZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.