Sevmek

sevmek böylesine güzel olur mu
bidaha..!

derin üzüntüler,
bitmeyen özlemler,
söylenmeyen sözler...

aah bugün yine yaðmur misali içim...

o gün sana
kilometrelerce ötelerden geldiðimde,
bir imkânsýzý baþardýðýmý biliyordum...

bir hikâyeydi bu,
belki hayal, ya da rüya...

ben seni yeni tanýmadým
ben sana yeni hasretler
biriktirmedim
ben bu özlem ateþi ile
yeni yeni kavrulmadým...

bu hikâye
benim hikayemdi
benim hayalim
benim arzum
benim özlemim...

þimdi öyle bir yerdeyim ki!
nefesinin yüzüme vurduðu yalazý,
ve dudaklarýndan dökülen
her sözü düþleyip,
bu ayrýlýðý
öylesine ciddiye alýyorum ki
bilemezsin...

öpüþmenin verdiði mucizevi
mutluluða inanýrým.
inanýrým sesinin deðdiði
bütün yaralarýmýn deva bulduðuna...

bilirim bu hasret kalbimize zulüm!

ruhum mutsuzluktan yorgun
bu ayrýlýk baþýmý döndürüyor
aklýmý kaçýrtacak kadar
deli bir aþk sinemde çýldýrýyor...

biliyorum!
çaresiz olmak bunun adý,
"ölmek sevmekten daha kolay" derdi babam...

sen bilmiyorsun hasretten
nasýl geberir insan!
nasýl ister gözlerine gömülmeyi...
kilometrelerce öteden sevmek
nasýl zor,
sen bilmiyorsun...

ellerimden,
dudaklarýmdan
çýkmýyor dudaðýnýn izi...
sevmek böylesine güzel olur mu
bidaha!
böylesine tomurcuk güller açar mý
yüreðimizde.

þimdi
yuvasýndan düþmüþ bir kuþ gibi
kalbim...
sen iyi bak kalbine sevgilim!
insan bir kere seviyor böylesi delice...


Sosyal Medyada Paylaşın: