Keskin kayaçlar uyanýr rüzgârda gün ýþýðý geçer yapraktan papatyaya sonra…
Gün batýmýndan sýzan renk taç yapraklarýnda kalýr gülün. Savrulan kumlar ýsýrýr dalganýn ardýnda býraktýðýný. Bir yýldýz çizer kenarlarýný ak karýn ve kýraðýnýn. Sessizliðin ortasýna yürür göðsünde durur.
Fýrlatýr orman tüm yeþilini baþýmýzdan aþaðý ve sonra sonra bükülür mevsim akþama karanlýða. Yokluktan sýzan saatlerde binlerce kuþ cesedi. Yüreklerde avlanýr/mýþ ölüm.
Duraksayacaksýn.
Uzaklaþ.
Sessiz.
Sabah. Deliliðin yüzü. Nedir ki hayatýn tadý? Ölüm. Suyun renginde.
Ben hep ölümü yazan görünürüm. Hakikat sýrlarýný sözle söyleyemem. Ýmkânsýz. Ne düþünceye sýðar. Ne de onu söylemek mümkün.
FATMA LEYLȂ DENÝZ 15.11.2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fatma Leyla Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.