Nehir Sırt Üstü, Ben Diz Üstü

Bahara durdu zaman. Aylardan Mayýs
Ne de çabuk geçti Nisan, bir ay daha devrildi yýlýn üstüne...
Ve bir ‘Anneler Günü’ daha geldi, þenlendi yuvalar(!)
Çiçekler açtý, gül koktu, leylak koktu bahçeler
Sevindi annesi olanlar, kutlandý gün
Ama kaç evde tarçýnlý kek, cevizli katmer piþti
Ve anne ellerine sindi karanfilli çay kokusu?..

Merdivensiz çýkmýþtý benim annem göðe
O orada, cennette, yükseklerde çok mutlu
Bu yüzden, yine tepeden bakacak güneþ
Yine eskisi gibi sýrt üstü yatacak nehir
Ve biz; annem ve ben o nehrin kýyýsýnda
Kýyýya komþu o çýnarýn gölgesinde- ki o çýnar da babamdýr-
Piknik yapacaðýz, semaverde çay demlenecek
Karanfil kokulu çay içeceðiz,
Tarçýnlý kek ve patates salatasý eþliðinde...

Ve ben, bir kez daha o nehrin merhametine sýðýnacaðým
Dallarda kuþlar þarkýsýný söylerken
Saat tutmadan, onsuz günleri hesaplamadan
Ýçimdeki kýrýk umudu incitmeden, özlemle
Alýp götüreceðim kendimi þehrin öte yanýna
Annemin, bütün annelerin çatýsýz evlerini ziyaret edeceðim
Nehir sýrt üstü, ben diz üstü
Saygýyla önlerinde eðileceðim...

8 Mayýs 2022
Rukiye Çelik/Ankara


Sosyal Medyada Paylaşın: