Yoksulluğun Bayramı Olmuştu Zaman

Akýp gitti günler...Halka, halka boynuma dolandý zaman
Halkalar çoðaldý, ben eksildim, ben yoruldum
Hayatýn fukarasý oldum 21.yüzyýlda
Akreple yelkovan arasýnda döndüm, durdum!..
Bayram geldi dediler, erkenden kalktým
Gün uzun, hayat uzun olsun ve ilk öpen ben olayým
Annemin, babamýn elini, dedim uzandým ellerine, elleri yoktu annemin
Uzandým ellerine, elleri yoktu babamýn
Hem öksüz, hem yetimin bayramý olur mu, dedim
Susturdum sevincimi, gülmeyi yasakladým dudaðýma
Aðlayan iki gözü, kederli bir yüzü, tanýþtýrdým bayramla
Annesiz, babasýz bir bayram, benim neyime, dedim
Ve kapattým kapýyý bayramýn yüzüne!..

Zaten tadý da yoktu bu yýl, þekerin , þerbetin
Öyle baklavalar, börekler de yapýlmadý evlerde
Açlýkla, yoksullukla savaþýyor insanlar
Kalmadý kimsede huzur, baþka bir bayrama ertelendi sevinçler
Harçlýk veremedi torunlarýna dedeler, çocuklarýna babalar
Yalandý sanki bu bayram , þeker de toplayamadý çocuklar...

Bu yüzden keyfi kaçtý, sessizce, sýrtýný dönüp gitti bayram
Giderken de en üzgün, en utangaç halini giyinmiþti
Bu yokluk, bu yoksulluk baþýný önüne düþürmüþtü bayramýn
Þeker Bayramý deðil, yoksulluðun bayramý olmuþtu zaman
Ve ben gecenin ayazýnda çok üþümüþtüm annemsiz-babamsýz
Ve baharda, hiç bu kadar soðuk olmamýþtý bayramlar!..

Rukiye Çelik
2 Mayýs 2022/Ankara

Sosyal Medyada Paylaşın: