HAL BİLMEZ ELİNDEN

Hal bilmez elinden, gülün solunca.
Baharý beklerken , kýþa dönersin.
Mahbubun ararken, vardým deyince.
Kapanýr yollarýn , baþa dönersin .

Eser sam yelleri , atar çöllere .
Benzersin zemheri, vurmuþ güllere.
Derdinle düþersin , dilden dillere .
Kanadý kýrýlmýþ , kuþa dönersin.

Çektiðin cefadan , gün olur sene.
Dostlarýn terk eder, bulur bahane.
Cahilin dilinde , olur terane .
Gözleri kör olmuþ, kaþa dönersin.

Muhabbet bekleme, hal bilmezlerden.
Gönül gözleri kör , derler ezelden.
Anlamaz makamdan, usul, gazelden.
Piþmanlýk duyar da, boþa dönersin .

Can Halis’im deðme, gönül yarama.
Muhannet insanda , vefa arama.
Tabutum baþýnda , namaz sýrama.
Durursan dilerim , taþa dönersin .
Sosyal Medyada Paylaşın: