Ah be gökyüzü : Ne sen sor , Ne de ben söyleyeyim. Yaralanmýþ , Bir sessizliðin gölgesinde, Kaç kere boðulduðumu. Hiç sormadýn, Boynuma urganý geçiren, Celladýn kim olduðunu. Yoksa bile bildin mi ?
Ah be gökyüzü : Cellad bildik , Mahir mi mahir Ýþinin eri. Celladýmýn ipinde , Boynumun izinin kaldýðýný Kaç kiþi bildi ki ? Celladýn ipi Kýsaydý kýsa. O meydana , Düþtükten sonra , Düþünmek yoook... Hiç etmedim gam , Etmedim tasa . Paralandým , Parçalandým , Can evimden... Olmasýn uðrak , Geçmesin yolum, Dost elinden ...
Yaaa gök yüzü : Bu benim bildiklerim. Ya senin gördüklerini, Senin bildiklerini , Bi bilseler , Bi anlasalar , Herkes ne der? Uzar da uzar Mezar taþýna gider.
Sosyal Medyada Paylaşın:
halis can kara Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.