Annem Gönül Yurdum

Bahara renk seninle gelir,
Seninle meyveye döner çiçekler,
Sýcak, derin ve gergin duygularýn karmaþasýnda
Yeni can bulur bedenin.
Kökü sende,
Senden kopan
Ve inen kucaðýna sonsuzluktan.

Yaðmuru bulutlardan emer gibi,
Gergin göðüslerinin
Ak sütüyle serpildim.
Dudaklarýndan mutluluðu çoðaltan türküler
Dökülür, henüz dünya rüyasý görmemiþ gözlerime,
Mahmur saçlarýnýn gölgeliginde...

Güzellikten yana, iyilikten yana, ne söylense
Onun önündesin, anne...
Ýyiden iyi, güzelden güzel;
Daha renklisin bütün mevsimlerden.
Kýþýna kýþ, yazýna yaz...
Aþkýn duygularýn sarmalar beni,
Sütbeyaz...

Daðlarýmý sevginin açan çiçekleri bekledi.
Tabiat odam ve oyuncaklarým..
Oyunlar tanýdý beni oyuncaklardan önce,
Özgür olmanýn sýnýrlarýndan taþan...
Çiçekler, çimenler, dallar, yapraklar,
Aðaçlar tanýdý, bahçeler parklar;
Arkamda aðlamalarla doldu sokaklar
Hep mevsimlerin dýþýnda bir mevsimde açtýlar.

Gündüzlerden gecelerden geçen aydýnlýðýnda
Karmakarýþýk hikâyeler anlattýlar:
Baþsýz ayaksýz, elsiz kulaksýz, telsiz
duvaksýz.
Ýnatla, sabýr aralýðýndan
Yeni bir " ben" in geliþine baktýlar;
Ezelden önce,
Ebede sýrdaþ,
Zamanla arkadaþ.

Anne,
Rüyalarýmý kuran zemberek ellerinde.
Renkler konuþur gözbebeklerinde
Anne dili ile.
Varlýðýnýn mavi aydýnlýðýnda büyüdüm
Ilýk nefesinle.

Her ezgiyi sende duydu kulaklarým:
" Sarardým ben sarardým"
" Senin için sarardým"
" Baþ yastýkta göz yolda"
"Her gelenden sorardým"
" Oy daðlar yeþil daðlar"
" Gurbette yârim aðlar"
"Açtý m’ ola þu Sivas’ ýn
gülü yapraðý"
" Çekti bizi gurbet elin suyu topraðý"

Farkýnda olmadýn sen,
Tekrarladým ders ezberler gibi
Ýlk gençlik heyecanlarýmý
Sözlerinden.

Yeþerdin sevincimle,
Üzüntümle sarardýn.
Renksizlik renge düþman:
Düþman bize anne, derin kuyularda zindan.
Gizli güneþler doðar, batar üstümüze.
Nefesin çið tanesi serinliði...
Keder tepetaklak;
Sevinmez kimse kederin yenildiðine...

Tertemiz bir can...
Fezanýn geniþliðine gökler bile dar;
Anne ýþýðý fezalar kadar.
Düþer üstüme üstüme:
Melekler, "yeryüzü ile yakýnlýðýmýz var,"
Der ve yollarý anneme uðrar.
Tanýktýr gök, tanýktýr yer:
Sevginin enginligine melekler þahitlik eder.

Acý ayrýlýklar düþtü dünyamýza,
Gerekli gereksiz.
Konuþ benimle, rüyalarýmý süsle.
Suyun ateþe üstünlüðü var.
Ateþin varlýðý düþman;
Benim annem, engin denizler kadar.

Gönlün buyruðunda caným fermanýna asýlý.
Sevginin rüzgâriyla salýnýr yapraðým.
Þafaklarým senin ýþýðýnla sýyrýlýr gurbet gecelerden.
Kollayan gizli el,
Korur beni merhemin kan kestiði tehlikelerden.
Ve duvarlara yansýmýþ ödünç
kelebeklerden.
Bunlar þöyle dursun,
Beni,
Gölge avýna çýkanlardan bile korursun.
Yarým yarým rüyalarýmý bölen
Aðlamalarým,
Dizinde dinlenir.

Can aynam,
Annem;
Varlýðým sana yansýr.
Bana inciler dizen,
Tek tek güllerine gül bahçesi,
Fýrtýnalý denizlere liman
Güldüðün zaman.

Aðlayan bulutla yeþerir dal...
Mum yandýkça ýþýtir..
Zambak, menekþe, sümbül ve ýtýr
Hep annemin aydýnlýðýdýr.

Sosyal Medyada Paylaşın: