Þimdi
Yaþým yirmi dördünde
Ben de
En huzurlu kentlerinin
Birinde olsaydým, Anadolu’mun
Seninle
Gözlerine doyasýya
Bakabilmek
Ellerini tutabilmek
Ve
Seni sevdiðimi sana
Fýsýldayabilmek isterdim
Ben genç bir arkeolog
Sende
Duygu yüklü
Bir edebiyatçý olsaydýn
Ohuzurlu kentin yakýnýndaki
Antik kentin
Kalýntýlarý arasýnda
Dünü ararken gözlerim
Aklýmda yine sen olsaydýn
Ýþ çýkýþý
O huzurlu kentin sokaklarýnda
Dönerken eve
Beni servis aracým býraksaydý
Caddeye
Buluþsaydýk ikimiz
Göz göze gelseydik
"Merhaba aþkým"
Diyebilseydin bana
Ben de en güzel ses tonumla
Cevap verseydim sana
Açýk bir parka oturup
Kahvelerimizi
Yudumlayabilseydik
En güzel þarkýlardan birini
Söylerken Emel sayýn
Zaman dursaydý
Mutluluk sarsaydý
Tüm ruhumuzu
Tebessümler oluþsaydý dudaðýnda
Þarkýdaki gibi
Gözlerinin içi gülseydi bana
Sonra kalksaydýk parktan
Koluma girseydin
Yaslasaydýn omuzuma
Baþýný
Yavaþ yavaþ
Yürüseydik Arnavut kaldýrýmlarýnda
Akþam safasý
Kokular daðýtsaydý
Yoldan gelip geçene
Þarkýlar mýrýldansaydýn bana
Hýzlý adýmlarla
Evlerine dönen insanlarýn
Sesli adýmlarý arasýnda
Yol alýrken ikimiz
Sen
Akþama yemek olarak
Ne yiyeceðiz diye
Sorduðunda
Elimi cebime gidince
Her þey bitti
Hayallerim de
"Þurada bir lokanta var
Orada yeriz yemeði" diyemeyeceðim
Çünkü ben
Atanamayan bir öðretmen adayýyým
Hayallerimi de çaldýlar iyi mi
Yine de seni düþünüyorum bak
Ama
Yarýnlar hep benden uzak
Sadýk DAÐDEVÝREN
Aþýk Lüzumsuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.