NE OLURDUN?

Sen benim yüreðime koyduðun bu ateþin,
Dumanýnda kalsaydýn o anda boðulurdun.
Þayet gönül denen þey olsaydý senin iþin,
Kumdan kaleler gibi dalgayla daðýlýrdýn.

Dilin tesbih ederdi belki yüzlerce ahý.
Yurt ederdin kendine sonu gelmez eyvahý.
Aðýr gelirdi iþte yok ki baþka izahý,
Mecalsizce olduðun bir yere yýðýlýrdýn.

Yada büyürdün her gün geçmiþ zaman içinde.
Artardýn yok oldukça nice hiçin hiçinde.
Bir ilim misali bu olsan belki de Çin’de,
Alýrlardý aþýklar gün be gün çoðalýrdýn.

Mevzu derin mevzu zor mevzu kayýp sýr gibi.
Mevzu bazen bir destan, bir þiirde yar gibi.
Mevzu Keremden kalan dinmek bilmez kor gibi.
Aslý’dan sonra gelen yeni bir çað olurdun.

Görebilseydi gözler meçhul olan resmini,
Tüm güzeller bilirdi ezel ebed hasmýný.
Bülbüller tanýsaydý bir kerecik cismini,
Gülistan adý konmuþ mis kokan bað olurdun.

Mesut’um var ile yok senin ile ayrýþtý.
Keder ile mutluluk amansýzca yarýþtý.
Bahar nedir bilmiyor söyle bu nasýl kýþtý?
Sen insan olmasaydýn yüce bir dað olurdun.

Mesut ALTUNKAYNAK
Sosyal Medyada Paylaşın: