KÜÇÜCÜK BİR AVUÇ HAYAL
içerden bir ses geliyor du,
küçücük bir avuç hayalin sesi,
kim bilir ne çok istemiþti,
çocuk ellerine bayram harçlýðý,
çocuk kollarýnda bir saat,
çocuk yüreðinde bir kanat,
ne çok, ne çok istenmiþtir,
bir baba kucaðýnda, sýmsýcak baba sevgisi,
hele de bir bayram sabahý,
her çoçuðun yataðýndaki,
bir ayakkabý, bir tiþört, bir þort,
hülyaydý belki, belki de yüreðine iþlemiþ bir nakýþ,
hiç babasýný hissetmedi,
hiç görmedi,
hiç ellerinde, havalara atýlmadý,
hiç bir kelime, baba kadar aðýr olmadý,
henüz bebeyken bütün çocukluðunu gömmüþtü, mezarlýksýz, nakýþsýz, aðýtsýz,
o büyüdü, kendi küçüldü,
gören gözlerin içine, içinden bir çocuk baðýrdý “ baba” ben çocuk olmadan baba oldum. “ nasýl baba olunur? küçücük bir avuç hayalden öteye…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözþiirleri
#sibel_karagoz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.