Akşamdan kalma şiir

Kýrgýným kendime.
En çok sana deðil,
en çok kendime.
Hal mi býraktým kendimde.

Kýrgýným aynadaki
bana benzeyen herife.
Tuttuðu elinde kalan,
yalnýz gözlere kýrgýným.

Beni sevmemene ya da
sevemeyecek olmana kýrgýn deðilim.
Sevebileceðin bir adam
olamadýðým için kýzgýným kendime.

Senin beni sevmediðin her gün
tepeye çýkýp piþkin piþkin sýrýtan
güneþe kýrgýným.
Kýrgýn ve kýzgýným güneþe.

Kýzgýným hiç aksamayan seferlere.
Kýzgýným içinde bulunduðum kalabalýða.
Bunca insan içinde,
yalnýz hissettiriyorlar bana.

Okuduðum kitaplara ve yazanlara kýrgýným.
Seni anlatmamýþlar hiç.
Halbuki ben de anlatamayacaðým seni.
Bu gidiþle, anlatamadan yaþayacaðým seni.

Seni göremediðim her günün
akþamýnda bana dost olan
Ay’a ve yýldýzlara
minnettarým.


Sosyal Medyada Paylaşın: