Sensizlik Bülteni 2

Sensizlik Bülteni 2

Telefon çaldý geçen akþam.
Gecenin kör saatlerindeydi.
Sen sandým açtým.
Yanlýþ numara dedi kapattý.

Sen miydin?
Yoksa sahiden yanlýþ numara mýydý bilemedim.
Sen isen eðer benim için doðru numaraydý.
Sen isen eðer yanlýþ numaraymýþ senin için.

Korkma bozmadým rutinlerimi.
Daðýtmadým kendimi.
Sabah kahvem sigaram.
Akþamý ne sen sor ben söyleyeyim.

Ýnanmazsýn,unutuyorum bazen seni.
Korkuyorum,unutup bir daha hatýrlamam diye.
Nefes almayý unutur mu insan hiç.
Ýçime çektiðim nefesimsin sen benim.

Her neyse,

Polis kapýma geldi geçen akþam.
Komþular evden hiç ses çýkmayýnca
Ben de sokaða ,pazara da çýkmayýnca
Öldüm sanmýþlar, yanýlmamýþlar.

23 ü doðumgünümdü biliyorsun.
Bi mum dikip kutladým yalnýz baþýma.
Peþine de içtim biraz.
Kendi çapýmda kutladým iþte.

Ýzledim gene sabaha karþý güneþin doðuþunu.
Duraða yaklaþan her otobüse
Meraklý gözlerle baktým
Belki sen inersin içinden diye.

Senin yollarýn buradan geçmiyor biliyorum.
Gerçekleþmeyecek hayaller kuruyorum.
Bir çocuðun uyumadan önce
kurduklarý gibi.

Akýllandým artýk.
Olmayacaksýn harflerimde,cümlelerimde.
Elimin tuttutðu kalemde.
Son söz,son havadis idi bu sana.



Sosyal Medyada Paylaşın: