Araf mı huzur mu

Kendime üzülmekten vazgeçtim
Yol tek, çare tek; tüm dileðim artýk
Kendimi unutturduðum kalbimle
Yeniden dost olabilmek
Yaþam boyu dost kalabilmek
Balkonumda oturmuþum öyle
Çýnar aðaçlarýnýn ardýndaki
Masmavi denizi dalmýþým seyre
Masamda semaverim köz ateþte
Çayým sarý yaldýzlý bardaðýmda
Þeker atmýyorum çayýma
Huzurum þeker olsun bana

Rahmetli annemden bana miras kalan
Bahçeli, müstakil, anýlarla dolu bir ev
Bahçeye mis kokulu çiçekler ektim
Onlarý, sen gibi kokladým, sevdim
En nihayetinde yalnýzým ama
Ýçimde gizli bir yerlerde
Yalnýzlýðý istemiþim aslýnda
Yalnýzlýk denilen þey
Öyle, korkulacak bir hal de deðilmiþ

Sabah istediðim saatte uyanýyorum
Uyan diye, kimse dürtmüyor beni
Biraz tembellik ediyorum yataðýmda
Birileri acýktý diye deðil
Midem aþkla seslendiðinde bana
Ýki yumurta kýrýp ardýndan
Domates, salatalýk ve
Bir tutam da maydanoz topluyorum bahçeden
Her þey tazecik, keyifli bir kahvaltý için
En nihayetinde yalnýzým ama
Varsýn olsun, bu huzur yetiyor bana

Bu yalnýzlýk hep böyle gider mi
Bu huzur birgün beni terkeder mi
Seninle arafta kalmak mý yoksa
Sensiz huzuru bulmak mý
Medcezir bir deniz hali mi yoksa
Dingin bir göl hali mi
Dünya gibi hep ayný yöne dönüp durmak mý yoksa
Çetin cevizin dýþ kabuðu olmak mý
Her durum ve þartta huzuru yakalayabilmek
Aslýnda, mühim olan bu deðil mi

Cahit Fýkýrkoca
21.04.2022, Ankara






Sosyal Medyada Paylaşın: