Boyun eğme zulmedene

Ýnanç denilen, inanmak denilen þey
baþtaki gözleri yok bilip, her þeye
kalp gözüyle, gönül gözüyle bakmak
bir hiçken sana can veren Yaratýcý ’ya
hiç görmeden secde etmek deðil midir?

Baþtaki iki göz; kalbi bilmez
gönül nedir anlamaz; amma lakin
dünyanýn makyajlý hilelerini
sana harikulade göstermez mi?

Ýnsan denilen varlýk; varedilme amacýný unutup
kalbinden dünyaya ýþýk saçan vicdanýný
kimi zaman çýkarlarýna, kimi zaman benliðine
kurban etmez mi?

Ýþ iþten geçmeden; o etten ve kemikten bedenin
henüz topraða girmeden
benliðin vicdanýný tamamen ele geçirmeden
haydi eðil, seni hiç ’ten varedene!

Caný gönülden eðildiðinde Yaradan ’a
kalp gözüyle baktýðýnda O ’na
çok þaþýracaksýn, çünkü kendini
yani, hakikati orada bulacaksýn.

Sakýn ha bir kula, Tanrý yerine koyup eðilme
Zulmetse de sana, ocaðýna incir aðacý dikse de
Haksýz yere seni zindana atsa da
Boyun eðme sakýn zulmeden zalimlere!

Gözlerinle gördüðüne sakýn eðilme
O kör gözlerin kandýrýyordur seni yine

Cahit Fýkýrkoca
24.04.2022, Ankara





Sosyal Medyada Paylaşın: