EMMİ-17
Kellemiñ kokünü sýfýra vurup,
Üst yanýný belik ördürdüm Emmi.
Sýrtýma, garnýma dôme yapdýrýp,
Gollarýma damga vurdurdum Emmi.
Burnum havalarda gôðe eriþdim,
Yuðseklerde yýldýzýnan yarýþdým,
Yaþ geddikce buruþ buruþ buruþdum,
Amma her yerimi gerdirdim Emmi.
Lohanta da baþ koþeye oturdum,
Kibirlikden benliðimi yitirdim,
Ne geldiyse hepisini bitirdim,
Hisabý beleþden verdirdim Emmi.
Parayý har vurup harman savýrdým,
Bütün teklifleri geri çevirdim,
Verilen rollere burun gývýrdým,
Çekilen filimi durdurdum Emmi.
Bu hayatda gendimi heç yormadým,
Aða oldum fahýrlarý gormedim,
Çok para gazandým emek vermedim,
Ýþi baþgasýna gordürdüm Emmi.
Her geçeni ardým süre bahdýrýp,
Gulaðýma altýn kupe dahdýrýp,
Goltuh altlarýma parfüm sýhdýrýp,
Saçlarýma cöle sürdürdüm Emmi.
Bifdek yerim ekmaðaþý* yutamam,
Elim yanar, gaþþýðý da dutamam,
Eyle tahda sedirlerde yatamam,
Guþ tüyünden örtü serdirdim Emmi.
Gel Ervani, garibaný heç sayma,
Fahýr fýharanýñ sesini duyma,
Varsýñ onar yesiñ gýrýh gudayma,*
Fýndýhlarý tek tek gýrdýrdým Emmi.
Ýhsan ÞOLA(Ervani)
Ekmaðaþý: Ekmek aþý: Bayat ekmeklerin ýslanýp yað ile kavrulup yoðurt katýlarak yapýlan yöresel bir gariban yemeði.
Kýrýk gudayma: Yarým leblebi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.