Bütün umutlarý birden silen karanlýk bulaþýyor ellerime buzlu camlardan kopkoyu bir karanlýk ellerim gözlerim simsiyaha bulaþýk sabahlar dar geliyor adýmlarýma nerde gözlerin ýhlamurgillerde sakladýðýn yüzün, yüreðin ve ölmemiþ bayramlarým, bir zamanlar olduðum çocukluk
yok olmanýn suskunluðu artýk duyulmasa kör saðýr boþlukta kalsa rüzgâr uzaklara kaçsa soluklar olmasa aðzýmda susamýþlýk ben bir yalnýza göz kýrpsam pembe çizgiler çekilmiþ saç örgüme gömülse gözyaþlarým uzun bir gecede beyazlaþsa saçlarým kýþ vakti bir üþüme gelse durmadan kar yaðsa durmadan yaðsa taþý uyandýrsam güneþin kalýntýsýyla korkmasam ölümden artýk.
FATMA LEYLȂ DENÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fatma Leyla Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.