KONUMUNU AT BANA MUTLULUĞUN...

Konumunu at bana mutluluðun
Ellerimi koyacak yer bulamadýðýmda da sarýl bana
Anýldýðýmý bileyim
Arnavut kaldýrýmýnda sekerken gizlice
Bahtýmýn açýk olduðunu müjdele bana

Soruma soruyla yanýt verme
Sorgu hâkimi ahvalimden de sorma beni
Beni ben olmaktan dolayý yargýlayanlara
Nasýl aldýrýþ etmem?
Lakin azýða aldýkça mazimi
Günümde saklý o ayrým aðýz mutluluk yok mu
Ellerimde saklý hadisler
Yüreðimle andýðým her sevdiðim
Sevecen dilinde rahmetin
Kuyumu kazanlara da asla olmayacaðým teslim.

Namlunun ucuna bak:
Yetmedi, gözlerime
Yetindiðimi varsýn bilme bilmesinler
Bildiðimi biliyorum ya ve kutsandýðýmý
Kuralsýz geçmedi ömrüm
Son deminde saklý olmasam bile
Sondan baþa saymak istiyorum
En çok da acýlarýmý açýlandýramadýðým
Aykýrý olduðumu bilense sadece Tanrý
Ve iþte O’na koþtuðumun da tespitidir yazdýklarým…

Yazgýmla barýþýk
Bazen kendime uzak
Bilmediðim de tuzak olduðunu aþkýn
Aþinayým peþimdeki gölgelere
Seyrindeyim evrenin kuþ bakýþý
Kuþ gibi çýrpýnan yüreðimde saklý belki de yalnýzlýðýn izdivacý.

Elbet gece gözlüyüm
Belki de mutluluk özürlü
Özürlerimi sunduðum cihan
Ki sýðdýrmýþken yüreðime koca dünyayý
Bir beni sýðdýramadýlar iç ceplerine
Ýçerlediðim kadar kýrgýnlýðým
Kýrýklarýmdan kat çýktýðým en ulu makam
Bilsinler de içimin aydýnlýðýný

Serpiþtirdiðim sözcükler ne ki?
Sarmalýnda hüznün
Kýrýlan sabýr taþý
Elbet elem kuþlarýndan sorsunlar beni
Efsunlu iç sesim meylettikçe yarýna
Dünün hükmü verilmiþ bir kere nasýl olsa
Þifresi sevdanýn saklý en derinde
Varlýðýma düþkün bir yürek hani nerede?

Elbet s/üzülen sözcüklerim
Iskartaya çýkmýþ bir kere mevsim
Aylardan Nisan yüreðimde saklý asam
Asýk yüzlü olduðuma da bakma
Bakacaksan bak derine
Ýnme inen gecenin feri söndü söneli
Uyku tutmaz gözlerimden taþan nemi
Silen meleklerin g/izinde
Sürüklendiðim aþikâr
Sürmenaj olmuþ þiirdense arda kalan.

Yeter tek sözcük bana bir romana yol aldýðým
Yeter bir dua bana sevdiklerimden nemalandýðým
Ne güzeldir buluþmak en tepede
Esen rüzgârýn kuvvetine mazhar yürekten taþan
Bazense isyankâr bir günü ertelediðim
Mutluluða yelken açtýðým;
Konumunu at bana mutluluðun
Elimle koymuþ gibi de bulmalýyým
Elbet Rabbim isterse meylettiðimdir kaderim
Kederimi dahi sevebildiðim
Baþým gözüm üstüne…


DOSTLARDAN ÝNCÝLER


Çöp ve mutluluk

Bir þubat ayazýnda
Ziyaret ettim þehir çöplüðünü
Toplanmýþ çöp yýðýnlarýna bakarken
Kahýr yüklü gönlümle
Mutluluk hayalleri kurdum


Kýymeti bilinmeyip
Atýlan mutluluk var mý diye
Dolaþýrken yýðýnlarýn arasýnda


Bulsaydým
Boynu bükük bir mutluluk
Ýncitmeden alýp
Yüreðimde saklamak
En büyük arzumdu


Sonra mý ?
Eli boþ döndüm
Köhnemiþ þehre


Kul düþünce
Sosyal Medyada Paylaşın: