BİR HANCI HİKÂYESİ

BÝR HANCI HÝKÂYESÝ

Gönül bir han idi insansa hancý.
Bekledi bekledi kapatýp gitti.
Ya zarar eyledi can pazarýnda,
Kaybetti günbegün, ya batýp gitti.

Ömrünü sermaye ettiði þeyi.
Biçare sebepsiz görünce zayi.
Kalp denen sýnýrsýz koca ülkeyi,
Ya iþgal ettiler ya satýp gitti.

Belki de kervaný kýrdýlar yolda.
Bilinmez kervancý gayrý ne halda.
Gözüm yok diyerek parada pulda.
Ya gömdü bir yana ya atýp gitti.

Muhatap almadý kimseler onu.
Yine bir sessizlik olmuþtu sonu.
Ayný yüzler ile hep ayný konu.
Ya eyvallah dedi ya çatýp gitti.

Yüklendi dertleri bir bilinmeze.
Yüklendi ayaða, yüklendi dize.
Hiç gerek görmeden baþka bir söze.
Ya dilde derman yok ya tutup gitti.

Mesut’um herþeyi koydu kenara.
Beyhude diyordu hicrana, zara.
Baþýna eliyle son vura vura,
Ya gelir bir daha ya yitip gitti.

Mesut ALTUNKAYNAK
Sosyal Medyada Paylaşın: