BAKMA SEN
BAKMA SEN
Ben çok erken bunamýþ ihtiyarýn biriyim.
Bazen denge bilmeyen çýkýþýma bakma sen.
Bazen de fütursuzca bir pireye bin yorgan,
Benzin döküp üstüne yakýþýma bakma sen.
Ben yine döner sana sarýlýrým gün gelir.
Yine barýþýr yine darýlýrým gün gelir.
Durulurum elbette durulurum gün gelir,
Þimdi öyle bulanýk akýþýma bakma.
Kâh yükselip kâh düþen sudaki bir debiyim.
Bazen çaresizliðin en derin en dibiyim.
Aslýnda yaðmur sonu kokan toprak gibiyim.
Öyle þimþekler gibi çakýþýma bakma sen.
Gönül hep göz önünde baþka söze ne hacet?
Ya al vur yerden yere yada baþýna tac et.
Eder miyim sanarsýn bir bilinmeze hicret?
Arada menzilinden çýkýþýma bakma sen.
Mesut’um öyle iþte yine söyleniyorum.
Mevzu sen olduðunda ben düðümleniyorum.
Kahýr çekmek de söz mü, inan eðleniyorum.
Her dakika kafama takýþýma bakma sen.
Mesut ALTUNKAYNAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut ALTUNKAYNAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.