A R İ F E M
142- ARÝFEM
Sevdan düþtü cana, eridim, bittim
Hasgüllerin içinde seni seçtim,
Cemalin görünce kendimden geçtim,
Gönlüm maþuðunu arýyor, Arife.
Görür, görmez aþýk oldum, vuruldum,
Aþkýn girdabýnda hazla yoðruldum,
Havasýz býraktýn, inan boðuldum,
Gönlüm gülüþün özlüyor, Arife.
Özlemim, kokundan esen yellere,
Yanakta açan, gonca güllere,
Seni býrakmazdým, gurbet ellere,
Gurbet yollarý kesiyor, Arife.
Irakta olsan da, kokunu alsam,
Göðsüme baþýný yasladýn sansam,
Sevdandan divane olsam da, yansam,
Gönlüm aþkýný soruyor, Arife.
Dayanýlmaz artýk, onmaz acýya,
Ömrüm geldi-geçti, gün saya saya,
Vuslatý býrakma, öbür dünyaya,
Dilim, adýn sayýklýyor, Arife.
Süleyman YILDIZ’ ým, gönlün çok darda,
Dertten kasavetten ermen murada,
Mezarým kazýlýr, bir gün sýlada,
Kabrimde hasgül açýyor, Arife.
18- NÝSAN/ Eþime
Süleyman YILDIZ
(Lemos5303)
Sosyal Medyada Paylaşın:
SÜLEYMAN Lemos YILDIZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.