YA BİLİNİR YA BİLİNMEZ

Daha hiçbir þey bilmeziken
ve ansýzýn
irilir çocuðun gözleri karanlýkta
kaç metrekare yüreði?
kör ve ebe yaptýðý masumluðu
aradý gün batýmýnda
bir göçe saplanýp kaldý ayaklarý
delikli uykularda masalsýz uyudu

Daha hiçbir þey bilmeziken
ve ansýzýn
irilir çocuðun gözleri
böylesi geç bir saatte kim geçiyordu
zamanýn ve rüzgârýn içinden

Oturmuþtu ormanýn içinde bir tümseðe
rüzgârýn dokunuþuna boyun eðiyordu
mevsimler geliyordu ve
taþýndýðý her mevsim
daha önce ihmal edilmiþ
sýrlarýn bir kaydýný býrakýyordu
hiçbir ses boþuna deðildi
uçurumlar çalkanýyordu gürültüden
yapraksýz aðaçlar, buz tutmuþ kayalar
çýn çýn ötüyordu
gür bir meþe ormanýnda
bir tohum dalýndan kopup
kuru yapraklarý hýþýrdattýðýnda
ya da
irkilten bir sesle topraða düþüverdiði zamanda
bu uyumlu müziðin getirdiði
yalýnlýðýn yalnýzlýðýn sesi boþuna deðildi
kara bulutlardan bir saðanaðýn
boþalmasý vecd ile
yamaçlardan aþaðý doðru
akýp gücü azalmadan
bir nehir olup akan
mavi baþtankaranýn ötüþünü duyuyordu
tomurcuklanan ormanda
þen þakrak
sanki bir uykudan uyanmýþ gibi
kayanýn üzerinde açýyordu tek bir mavi çiçek
sonsuzluðun harfleri
evvel ve son orada ve
sonsuz olan

Kalktý oturduðu tümsekten
gitmesi gereken yol apaçýk
inip gitmekti yokuþ aþaðý
akýntýsý ve sesiyle nehrin


Sosyal Medyada Paylaşın: