ELİF'İM

Elifba’nýn ilkinde, en Yüce’nin baþýsýn
Nurunla etrafýný, yakýyorsun Elif’im
Sadabatta salýnan, servi boyun kaþýsýn
Nere gitsem karþýma, çýkýyorsun Elif’im.

Dik, doðru gidiþinle, yeri göðü sallarsýn
Seçilmiþler içinde, güzelliði sollarsýn
Maazallah yan bakaný, ahirete yollarsýn
Þerri tarumar edip, yýkýyorsun Elif’im.

Adem’le Havva bile Cennet’ten sürülürken
Kör þeytanýn yüzünden, defteri dürülürken
Ýsyanlýðýn bedeli, hesabý görülürken
Ezelden ta ebede, akýyorsun Elif’im.

Galübelâ’dan beri, yüreklerde sýzýn var
Tevazudan gelsen de, dört bir yanda gözün var
Arýlarýn konduðu, her çiçekte özün var
Has bahçeler içinde, kokuyorsun Elif’im.

Sonsuzlukta bir güçsün, tartýþýlmaz ederi
Hiç kafana takmadýn, gelir ya da gideri
Çamura beden oldun, “ol” denen günden beri
Dört kitabý ezbere, okuyorsun Elif’im.

Yaylalarýn gülüsün, miski amber kokuþun
Taþý bile eritir, ceylan gözlü bakýþýn
Çok eskiden bilirim, uðurludur nakýþýn
Hakikatin ilmini, dokuyorsun Elif’im.

Bütün eðri, doðruyu, içten içe süzerken
Melekler emrindedir, deryalarda yüzerken
Yalancý cennetleri, fanilikte gezerken
Yalnýz bir tek Allah’ý þakýyorsun Elif’im.

Necati bir hoþ oldu, seni arza sunarken
Adýna kurban kesti, Ýsmail’i anarken
Aþkýnla kora dönü, kavrulup da yanarken
Sevgiye kardeþ gibi, bakýyorsun Elif’im.

Necati OCAKCI
12.04.2022
ANTALYA


Sosyal Medyada Paylaşın: