ŞAŞTI ERDEM

Bir gün düþeceksin bir izbeye
Aç yatacaksýn, yanýnda kalmayacak kimsen
Uyuþacak beynin, nefsini hapsedecek maddelere
Topraðýnda kan, memleketin dört tarafýnda keder
Benliðini ateþler içine atan çaresizlik vurmuþ yüzüne
Kirli eller bulaþýr düþlerine
Dayanýlmaz bir yüktür gözlem
Yaþarken umudu sönenler,
Anlatýlmaz hüzünle ölürler
Canýna tak eder yoksulluk, bu günler de böyle kahreder
Kalem dile gelir, anlatma deyip kaçar vazifesinden
Matem gibi sessizlik hakim halime
Senelerini sevdiklerine verenler yazýlmaz tarihe
Düzene eðilenler ezilecek burjuva nezdinde
Hiç bir deðerin yokken adaletsiz yaþamak beynini kemirecek
Yýrtýk ayakkabýyla sevda peþinde koþarken gideceksin bir abinin izinden
Masum hayallere illegal çareler deva olurken yanacak güzellikler

Endiþe hükmetmiþ zihnine, bir yol ararken yok karine
Nevaleyi sararken sarf ettiðin teraneler nafile
Fazla rafineyken sen o iþler sana düþmez
Yineledi ve dedi ki yarýnlarýna hafakan zaviyen
Alýþkanlýðýna tabiyken mahpus damý var minvalinde
Maneviyatýn ürkmüþken sarsýlmýþ gerçeklikler
Hýrs köreltti tüm insanlýðý, yok oldu güven
Hýnç yönlendirdi vicdanýný, sonun olur bu dümen
Vazgeçtiðinde gecikeceksin, bekler karanlýk bir hücre
Kaderine küfrederken güç zehri nüfuz edecek
Gönlünü terk ederse hüsün filizlenir fitne
Belki de bir daha dönmez hiç, yakana yapýþýr lanet
Daðladý yüreðimizi haile bir hadise
Tüm algýyý saptýrdý, onca vebal üstünde
Bir gün kül olacaksýn, okunmayacak esamen
Yeterince ödün verdik kendimizden, karýþtý kafa þaþtý erdem



Sosyal Medyada Paylaşın: