İHLAS

Eridim yollarýnda,
Benliðimin kuytularýnda
Yalnýz, bir izbe de çökmüþ çocuðun hayallerinin ortasýnda
Bir ay ýþýðý geceme ýþýk olsun, sabahýn güneþi aðýr gelir bana
Gülüþün ezilmiþ bir topluma umut olur sanki, uykularýmdan uyanmam, çýkma rüyalarýmdan
Senle kaplansýn dünyam, merak etme kahrolmam sevdamla
Bu kadar güzelken nasýl mutlu olabilirim bir baþkasýyla?
Düþünme sen hiç bir þeyi, alýþtým zaten ben aþkla inmeyi derin bir kuyuya
Üzülme eðer gelirsem bir gün aklýna
Hüzünle derbederken ben, biliyorum ki vuslat tüm insanlýða fazla
Bir ritim dolanýr zihnimde, içimde ki nehir kan dolacak
Yüzümde güller açtýran her aný senle baþlar

Ruhu revaným devranýmýn fermanýsýn
Enkazda destan yazarken kalemim, bir ömür hicranýmsýn
Hazan mevsiminde kavuþmak imkansýzken feryat figan bir aðýt kulaðýmdadýr
Bu yüreðimin çýðlýðý, Tanrý’nýn bahþettiði ilhamýmdýr
Yoksunluðunla yok olurken, hayattan baðlantýmý koparma raddesine getirmiþken inancýmsýn
Sýradan bir Ýstanbul gününün izdihamýnda anlatýlmaz, seni düþlemenin ihtiþamý
Karanlýk gökyüzünün kasvetiyle boðulurken, özlem irtifasýnýn yok intihasý
Zamansýz göründüðün hâlinle konuþurken söyleyeceðim yeniden ihlasýmý

Sosyal Medyada Paylaşın: