BOĞAZIMDA KURUR
Ölümle ömür çizgisinde kal
Özünle gönlünün ikileminde söner duygular
Sözünse yalan, ne yazacak ne de anlatýlýcak bir þey var
Gözlerimden fýþkýran öfkem yarýnlarý sarsaracak
Baþýmdan parmak uçlarýma kadar acýlar batar
Sanrýlarla kaybolan aklýma sevda fazla
Tenhalarda býraktým tüm hislerimi, o yüzden donuk surat
Elbet deðiþecek devran, kalkacak üstümüzde ki beddular
Hiç bir kýymetin yok, kuþatacak mutlaka buhran
Sarfettiðin çabanýn sonucunda bu zehir haps edecek kuytulara
Hatta hayat saptýrýp, bulaþtýracak suçlara
Ellerini günahlara bulayacak, ulaþmaya çalýþýrken soyut kuramlar dönüþecek bozuk uygulamalara
Tutsak dudaklara gecenin pusunda kekik dumaný refakat
Bir sokak köþesi veya atölye tabut olup sokacak mezara
Tam da koparacakken irtibatýmý, kuþkulardýr beni caydýran
Hýncým daha mualla, uðrayacak bir gün kasvetine tufan
Boðazýmda kurur muallak umutlar
Yollarýmda bungun, hunharca vuracak
Sonumsa aðýr olsun, utkular var ufukta
Kollarýnda memur adayýyla sana mutluluklar
Serzeniþte bulunmam, feda ettim ruhumu
Evreninde uðuldayacak, eyvahta nezif suskun
Gafletimden pay bulamayacak, kesin buyruk
Kaderime mahkumsa efkar deðiþir doðrum
Geçmiþse buðulu, yok zerresi korkunun
Benliðimi kurutan þuursuzluðum yalnýzlýkla kurtulur
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.