Dolaþýyordum dün yine, Küre daðýnýn derin, sessiz sakinliklerinde. Bir pýnara rastladým, en ücra yerinde. Eðildim... Buz gibi...billur gibi. Elimi yüzümü yýkadým, Ýçtim... kana kana. Birden...! Ýnanamadým, þaþýrdým... gözlerimi oðuþturdum, biraz ileride irice bir kaya, Ve... üzerinde Sen.! Uykuda deðilim, rüya göreyim, Sahrada deðilim, serap göreyim? Uzun süre bakýþtýk göz göze, kýmýldamadan. Pýrýl pýrýldýn! gözlerin sevgi dolu! ýþýl ýþýl. Açtým ellerimi; koþtum sana doðru! Rüzgar gibi.. yel gibi; fýrladýn yerinden. Kayanýn gölgesinden; iki yavru ceylan fýrladý... annelerinin peþinden. O kadar güzellerdi ki; hepsi de’!! Týpký senin gibi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
pınarbaşılı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.