BİR İMLA HATASI İDİ BU AŞK VE ŞİİR...

Zakkum kokan gecelerden aþýrdým seni
Sessizliðin melodisi ile yýkandý þehir
Bir imla hatasý idi belli ki bu aþk ve þiir.

Ýhbar ettiðimdi Yaratan
Ýhtiva eden yürekten taþan sitem
Ýmleci aþkýn
Ýnzivada geçen ömrün
Telaþý ve sarkacý ve sabrý
Tükendi tükenecekken
Muþtalandý mevsim
Bahara yatkýn yürekte serili zemin

Bir papatya ya da gelincik
Ýfa ettiðimse aþktan da üstün ve büyük
Bir özlemle koþtuðum bilinmez
Nasýl da sadýktým düþlere
Kindar insan yabani gülüþüne iblisin
Bense uzaðýnda kaldým insanlarýn
Sevebildiðim kadar da mutlu bir rüzgârdým
Ýçin için esen büyüyen
Görgülü bir acýydým ben
Ses etmeden yüklendiðim
Ýhtimam ile yeþeren çehrem
Gönül gözümde ayraç
Aþka ve Mevla’ma duyduðum ihtiyaç
Ýþte þiirlerdi haiz olduðum tek ilaç

Kimine göre uyak kimine göre uyruk
Bense tereddütsüz sevdim ve yazdým baþýna buyruk
Ve iþte iklimlerden bahar
Güneþin solgun gülüþüne tanýk ve de tek sanýk
Ýlahi Çeþmesi yüreðin
Zincirlerden boþalmýþçasýna kalemim
Zemherilerde tüten duman gibi
Kalbin ritmine yenik düþen zebani
Meleklerin koruduðu sefil bir fani
Olmanýn nimeti ve hikmeti
Sanýr mýsýn ki saklý kalýrdým hayatta
Eðer ki Rabbim sahip çýkmasaydý bana?


Sosyal Medyada Paylaşın: