ÇAĞRIŞIM
ÇAÐRIÞIM
Pýrýl pýrýl bir gece,
Kapkara gökyüzünde tek tek, tane tane noktalar...
Yürüyorum.
Bir adým, bin adým oluveriyor,
Karþýma çýkýveriyor hatýralar,
Saklambaç oynarken çýkan yaramaz çocuklar misali,
Taptaze, capcanlý, daha dün gibi,
Üstünden yýllar geçmemiþ gibi.
Tozlu raflar arasýndaki kitaplar gibi
Bir bir çýkýveriyor
Sisli hatýralar.
Eskiden okunmuþ bir kitap arasýnda
Ayraç olan, unutulan kâðýt para gibi.
Harcanmaya ihtiyaç duyulmayan
ya da lâzým olur diye ayrýlýp öylece duran,
Vakti geçmiþ,
Miâdý dolmuþ,
Tedâvülden kalkmýþ para gibi.
Koleksiyoner olsam ben de sevinirdim.
Dokunmaya kýyamazdým belki de.
Önemli bir þeyi ararken
Koyduðumuz yeri unutup da
Baþka bir þeyi, aramadan bulmak gibi.
Bir adým atýyorum, bin adým geri gidiyorum sanki.
Oysaki yýkanýp yunup katlanmýþtý
Her þeye katlanan.
Ne de kolay eskimiþ,
Ne ara yamalý bohçaya dönmüþ!
Oysaki kurutulan güller vardý,
Eski defterleri açýnca gül kokacaktý.
Güller solmuþ, yapraklar donup kalmýþ.
Oysaki bohçaya sarmýþ,
Gün yüzü görmemiþ kelimeler sarmalamýþtým.
Kelimeleri naftalin sarmýþ.
Oysaki bir "ad"ým saklanmýþtý.
Bin adýmlýk mesafe bir adým olacaktý.
Bir adým nasýl da kararmýþ.
Sahi, gece mi senden aldý karanlýðýný,
Sen mi geceden çaldýn kalbinin rengini?
Hamiyet Su Kopartan ✍
04.04.2022
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hamiyet Su Kopartan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.