Ýnsan Müsveddeleri Geçip kendilerinden atýlýp kollarýna, Verdiler nefslerine bütün irâdeleri. Kýrmýzý halýlarý yol edip yollarýna, Elleriyle serdiler insan müsveddeleri.
Taþýyýp baþlarýnda bayraðýný zilletin, Kapladýlar en nezih, en süslü caddeleri. Adý cehâlet olan bir hançeri milletin ; Göðsüne sapladýlar insan müsveddeleri.
Gizli saklý ne varsa çýkarýp mahzeninden, Kaldýrdýlar üstünden en mahrem perdeleri. Boþluk nereyse girip haktan hukuktan dinden Her koldan saldýrdýlar insan müsveddeleri.
Kaldýrýp lügatlardan ismini kavramlarýn, Koydular mânâlarýn yerine maddeleri. Ne rüzgârlar görüp de yýkýlmayan çýnarýn, Köklerini oydular insan müsveddeleri.
Bilselerdi tomurcuk vermeyecek bu tohum, Uyurdular topraðý ekmeden dedeleri. Öylesine ümitsiz, öyle bitkin ki ruhum, Ýnsanlýðý vurdular insan müsveddeleri.
a.t.a 2022
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet turgut atlık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.