Biz...

.
Aklýmýz tutuklu, fikrimiz sabit,
Çaða çýkan bir iz bulamayýz biz...
Ne derse kanarýz “canlý bir mabut”,
Soru soran bir söz bilemeyiz biz...
.
Etsin diye insan kendini imar,
Her gereci vermiþ” ilahi mimar”...
Lakin hep ellerden bir yardým umar,
Bir türlü kendimiz olamayýz biz...
.
Ömrümüz ýstýrap, kaygý süreci,
Gönlümüz muhabbet, sevgi kýracý...
Arar bizi bulur sanki her acý,
Hayattan zerre haz alamayýz biz...
.
Sýrtý ya bey, ya da þeyhe dayarýz,
Kula kul olmayý “kutsal” sayarýz...
Sürüde olmaktan gurur duyarýz,
“Ben”i sayan bir biz dilemeyiz biz...
.
Bugünü yaralar yarýn korkumuz,
Kýt-kanaat döner geçim çarkýmýz...
Ellerce söylenir yaþam türkümüz,
Gönlümüzce bir saz çalamayýz biz...
.
Olur mu zihinde düþünce hasýl,
Yok ise lisanda neden ve nasýl...
El-etek öptükçe, iþe velhasýl,
Hakký, hukuku baz kýlamayýz biz...
.
Kimi dane alýr, kimi sap-saman,
Hayat harmanýný dövdüðü zaman...
El elinde elce döndükçe dümen,
Ahlak yolunda düz kalamayýz biz...
.
Derler ki, herkesin eksi-artýsý,
Çýkacak konunca mizan tartýsý...
Ahrete, soldukça ihlas örtüsü,
Ecri çok, özrü az salamayýz biz...
.
Veli BOSTANCI (Ankara, Mart 2022)

Sosyal Medyada Paylaşın:

VeliBOSTANCI Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Kardeşim... Karadeniz Gibisin… Memleket Dediğin… Şelâle… Türkçe… Taksim… Arkadaş... Kahramanlar… Ne Zaman… Yandı Gönül…