YİTİRİLEN

Sofralar kurdum uzun uzun
ve köprüler birleþtiren
gülbahçeleri üzerinde yolumuzun
hep gelecek günlerin cetelesinin tutulduðu
acýya defalarca merhaba dedim
ilk kez karþýlaþýyoruz gibi
böyle olursa diðer acýlarý unuturum
diye düþündüm durmadan

Kimler gelip geçmedi ki
kimler kaldý geriye
fenerlerin sönüþüne þahit oldum
karanlýklarda kaldým uzun uzun
bana hep yakýn ihtimaller oldu
sevdiklerimin ansýzýn gidecekleri

Merhametin içyüzünü gördüm
dýþtan bakýldýðýnda fark edilmeyen
orada cümle aleme bahþedilen sevgiyi
nasýl hiç ettiler bir çýrpýda
içim ürpererek izledim

Ne yana gitsem
bu muhasebeyle yaþadým çoðu zaman
bir yanýyla güze benzeyen
kýþ badireleri atlattým
en güzeli de bu
dediðim ne varsa
suratýma kapanan kapýlar gibi
beni bir baþýna koyup gitti
içinden çýkýlacak gibi deðildi
mücadele etmeye de mecalim kalmadý
bende yittim çekip gidenlerle
Sosyal Medyada Paylaşın: