ŞİİRLER ÖLÜYOR
Þiirler ölüyor yar görmüyor mu yüreðin?
Çýk gel ve de ki sana þiir olmaya geldim.
Issýz bir dað baþýnda her yaný aydýnlatan,
Yüreðinde koca bir þehir olmaya geldim.
Kýþ dedim aldýrmadan deðisen her mevsime.
Sancýlar düþtü artýk þu daralan göðsüme.
Yüzünde yýllar yýlý o yitik tebessüme,
Dokunup döndürecek sihir olmaya geldim.
Ýyi edemiyormuþ yarasýný daðlayan,
Daðlanmýþ bir yaraya koca ömrü baðlayan.
Ýçerimde biriken gözyaþýmla çaðlayan,
Kuruyan topraðýna nehir olmaya geldim.
Yada tükenmedi dé gam ile geldim yine.
Gama olan hasrete oturdum güldüm yine.
Sana gelirken döndüm maziden aldým yine.
Hayatýna dün gibi zehir olmaya geldim.
Gül olup gülzarýma tek bahar girmesen de,
Yada baðban misali gülümü dermesen de,
Sen aynada sendeki Zühre’yi görmesen de,
Mesut’um ben dünyaya Tahir olmaya geldim.
Mesut ALTUNKAYNAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut ALTUNKAYNAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.