BABACIĞIM

Hasretin beni ateþ gibi yakarken,
Yüzüme buz gibi bir el sürüyor.
Hayalin her an rüyama girerken,
Kör olasý gözümden yaþ akýyor.

Akan yaþým bir dere gibi çaðlarken,
Gülmüyordu artýk bende baþ.
Sensiz aþ boðazýmdan geçmezken,
Yetim kaldý bacý ve kardaþ.

Þen kuþlar havada durmadan uçarken,
Nasýl duruyorsun o karanlýk yuvada.(1)
Eller güzel muradýna ererken,
Düþünmüyor musun sen bizi burada?

Hasretinle sinem od gibi yanarken,
Ölümüne yüreðim nasýl dayansýn.
Bütün bacý-kardaþ yas tutup aðlarken,
Gözlerimden kanlý yaþ su gibi çaðlasýn.

Köpekler durmadan bakýþýp ulurken,
Aðaçlarda kuþlar inin inim inliyor.
Gül vücudun topraðýnda çürürken,
Kapanasý gözümü kanlar bürüyor.

Hasretinle baðýrým sýzýlarken,
Dermansýz acýlar yüreðimi yaktý.
Senin ölümün içimden gitmezken,
Alnýma bu kara yazým yazýldý.(2)

Ölümün bana pek zor geldi. pek,
Kalmadý takatým, kýrýldý bacaðým.
Ya yanýma gel, ya da yanýna çek,
Benim sevgili, pek sevgili babacýðým.

CEMÝL"ÝN içini ölümün yakarken,
Düþmüþtü yeni bir kaygýya.
Dermansýz yarasýna deva bulunmazken,
Durmadan yalvarýyordu ulu MEVLÂ’YA.

KÜÇÜK OZAN (CML DMR)
ANA-BABAMA MEKTUPLAR’DAN.

Sosyal Medyada Paylaşın: