bir gün bir el uzanýr, dokunur tenine parmaklarýnýn arasýndan görünen þefkati sarar ansýzýn uzunca yolculuk görmüþ bedenini. yakýnlaþtýðýný hissettiðin anda epiyceyol almýþtýr zaten senden uzaða. uzakki;sözde belki uzakki bakamadýðýn gözlerde. ele avuca sýðmaz kaderin piþkinliði dur durak bilmez yýkýldýðý hayaller sayesinde. düþtüm;hýçkýran gözlerim þahit olsunki düþtüm;en dibe. hayatýn karmaþasýný kendime uýydurdumda bedenini bulamadým. ne aþk ,nede bir dost acýsý yýkar adamý,çaresizlikten baþka. öyleki kendine kalamýyor insan sessizliðin ortasýnda. bir ben desem birde o derin uyku halimi, yada ne ben ne sen;bilinmez galibi..
Sosyal Medyada Paylaşın:
mithat kerim mehmetoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.