O' DUR SEV EMRİNİ VEREN...

Zemherilerde asýlý bir çiçeksem eðer
Mahzun gülüþlerimde de saklýyken neþe ve keder
Ýzafi bir yolculuktur benimki
Ýdame ettiðim ömrün arka bahçesinde saklý rüzgâr
Bir o kadar içime esen
Rüzgârýn ta kendisiyim aslýnda…

Sözcüklerim üþümez benim üþüdüðüm kadar
Ýçimi ýsýtansa iman gücüm ve sevgim
Kimine göre zafiyet addedilen
Gel gör ki sevgiyle doðdum ben
Ve sevmeyi sevilmeyi öðrendiðim ailemden:
Elimden tutan elbet biri var
Hatta gözümü dahi açmamýþken hayata
Büzüldüðüm rahmi evrenin
Anneme þerh düþtüðüm bu bitimsiz sevdam
Nasýl ki öðretendi Mevla’m…

Çocuk kalbimde saklýdýr da yalnýzlýðýn
Ýlahi týnýsý elbet
Kimsesizliðimi sonlandýran
Andýðým kadar O’nu mutluyum ben
Ve illa ki huzur veren
Her huzuruna çýktýðýmda aralýksýz saklý tuttuðum
Ýçimde en derinde
Beni kurtarandýr yine O
Ne zamanki boylasam dibi.

Devindiðim: sadece rahmetin ve inancýn izini
Sürdüðüm ve gizimde saklý gaipten gelen coþkum
Manen evrenin en zengin insanýyým
Ýnsanlýðýmý saklý tuttuðum kadar
Aþka ve hayata zimmetli:
Ziynetimdir sevgi ve Ýlahi Çaðrý
Aðrýlarýmý sonlandýran
Kolay da deðildir hani ölüp de dirilmek
Bir çiçeksem eðer ki evrenin sunumu
Açmayý dilediðim ise O’nun katý

Dikenlerime nasýl da müteþekkir
Hep de ben deðil miyim çuvaldýzý kendine batýran
Bu yüzden baþým diktir
Mizacýmsa neþeli bolca savurgan
Nasýl ki severek çoðalýyorum
Yazarak da eksiklerimi gideriyorum
Kimisi þahken þahbaz
Bense suskunluðuma dair bir ömür
Dilbaz kalemimle koþtuðum kadar rahmetin
Hikmeti…

En alasýndan yaþamanýn meali
Sevgiyi katýk ettiðim her mevsim
Dikiþleri sökülse de zaman zaman yüreðimin
Yetiþen yine O
Yatýþtýran içimdeki çocuðu
Metruk hecelerden cennete yuvarlandýðým
Yokuþlarý bir bir inip çýktýðým
Eh, kolay deðil hani ermek hidayete
Mazlumlarý sevdiðim kadar mutluyum.

Yüreðim infilak eder her sustuðumda
Elbet kalemin de direktifi
Nasýl ki O’dur veren sev emrini
Yazdýðýmdan ötesi yaþadýðým
Yaþadýðým kadar sevgiye, Ýlahi Aþka zimmetli…

Sosyal Medyada Paylaşın: