ve kaç ülkenin duvarý eder diye ýsrarla evimi bölüyorlar ekmeðimi bölüyorlar kirli elleriyle yataðýmýn gövdesini bölüyorlar masanýn üstünde infaza arþa eden þiirlerin ayak sesleri marþlar eþliðinde zihnimi zincirlerle dövüyorlar Saat on iki beþ geçe evim kor alevlerle çevirili içi dýþýma kaçmýþ kaðýttan bir ev oturma odasý italik alfabeyle örgülü her kelimesi çözüldükçe kokuþmuþ ruhlarýn aðzýnda bir mezar kazýcýsý oluyorum hoyrat rüzgarlar siniyor sinemin bel kemiðime iþlediði yýrtýkta düþüyorum düþüyorum düþüyorum kuþ aðzýnda aylak bir yola çatlak koridor’la merdiven arasýnda hayat kokan nefesimde doðmamýþ çocuðumun gülüþleri kalýyor aðýt çoðalýyor insan kalmadýðý yerde...
Ümit Kaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Umitizm Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.