İZMİR SEVDASI

ÝZMÝR SEVDASI ( Tozlu raflardan...)

Ben mi tutuldum sana,
Sen mi vazgeçemiyorsun benden?
Biz iki sevdalý
Kapatamýyoruz seninle gönül sayfasýný.
Otuzlu yýllarýmý senin sularýna gömdüm.
Tuzlu, dalgalý ve bir o kadar derin sularýna
Denizin miydi beni büyüleyen?
Boyozun mu, gevreðin mi?
Oysa biz seninle ayrý dünyalardanýz.
Sen çýlgýn ve özgür batýlý
Bense yanýk buðdaylar kadar Anadolu’lu
Sen alabildiðine pervasýz ve cüretkar,
Ben olabildiðine mahçup ve muhafazakâr.
Ahh Ýzmir
Nasýl düþürdün beni böyle bir sevdaya....
Yýllarca sinende ayaðýmý dahi sokmamýþken denizine
Þimdi bu delicesine tutkum niye?
Denize düþen yakamozlarý izlerken
Bir kayanýn üstünde oturup çayýmý yudumlamanýn özlemi var içimde...
Vapur iskelesine doðru adýmlayýp,
Martýlara aldýðým gevreðin kokusu duruyor
Hâlâ ellerimde....
Güverteden köpük köpük çaðladýðýný izlemek,
Ve bembeyaz köpüklere dalýp içimi dökmek...
Sonra güvercinleri yemlemek Saat kulesinde
Ve Kordon boyunca çiðdem çitlemek
Yanýk bir türkü tutturup gurbetin çilesinde...
Kemeraltý’ndan Kýzlaraðasý’na geçmek
Ve can yoldaþýmla bol köpüklü, damla sakýzlý bir kahve içmek...
Dostlarým yaþýyor baðrýnda
Gönülden sevdiðim,
Sen deðil;
Belki de dostlarýmdýr vazgeçemediðim..
Ahh Ýzmir,
Otuzlu yaþlarýmý tükettiðim þehir
Ya ver o yýllarýmý bana
Ya da hatýralarýmý geri getir....!

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAÞ
2 Eylül 2017/ ANKARA
Sosyal Medyada Paylaşın: