NE BİLEYİM

Düþsem de karanlýða yörüngemi kaydýrýp,
Göz yine güneþini arýyor ne bileyim.
Konuþup aynalarda beni senden caydýrýp,
Cevapsýz þu sorular yoruyor ne bileyim.

Evvela sonu gelmez iþmarýn boþa derim.
Kalbim baþka þey söyler, baþka konuþur serim.
Ahvalim dünden daha kötü ya Allah kerim.
Yüreðimi bin hüzün sarýyor ne bileyim.

Bazen kopup dünyadan çekilirim dünyama.
Saatlerce dalarým yol üstü olan cama.
Düþse de gönül dinmez sayýsýz dert ve gama,
Sonu gelmez hayaller kuruyor ne bileyim.

Yaðmur misali sana yaðarken her kelime,
Bir "Nasýlsýn?" çok geldi bülbüle eþ dilime.
Uzaklardan göz kýrptým baktým da sen éline.
Sonu hep gam yurduna varýyor ne bileyim.

Yarýnýn adý sabýr dünün adý hatýra.
Bize de düþen iþte dökmek dünü satýra.
Dað baþýnda adý ve saný yok bir yatýra,
Bu can uðrayýp seni soruyor ne bileyim.

Mesut’um alýnma sen kalem iþte yazacak.
Bu bir týlsým ne falcý, ne büyücü bozacak.
Çok konuþtun diyerek yine bana kýzacak.
Hayalin hep karþýmda duruyor ne bileyim.

Mesut ALTUNKAYNAK
Sosyal Medyada Paylaşın: