Çocuk topraðýný kazýyýp kazýyýp elerlerdi,
Isýtýp ýsýtýp bizleri onunla belerlerdi.
Aðýlda ki kuzular annelerine melerlerdi.
Doðallýklar içerisinde büyüyen nesiliz biz.
Kolayý gazozu bilmez, ayranýmýzý içerdik.
Ekmeðimizi kendimiz yapar, taze taze yerdik.
Bað bahçede, tarla bayýrda yalýn ayak gezerdik.
Çayýr çimenler üzerinde yürüyen nesiliz biz.
Karakovanda ki arýmýzdan olurdu balýmýz.
Ýlmek ilmek dokunup desenlenirdi yün halýmýz.
En güzel yakacaðýmýz tezek ve kuru çalýmýz.
Nar olan soba etrafýnda tüneyen nesiliz biz.
Görmedik yapay mamayý, sütlü niþastadan yedik.
Yoktu türlü türlü oyuncak, bir topaca sevindik.
Olmadý hiç pantolonumuz, kaputdan don giyindik.
Tek donu sürekli giymekten çürüyen nesiliz biz.
Omzuna haddinden fazla yükü yüklenip ezilen,
Yoklukla yaþayarak varlýðýn kýymetini bilen,
Uzunca bir dönem yok sayýlýp üzeri çizilen,
Edep adapla ahlakýný bürüyen nesiliz biz.
H.D.S.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.