NE SES NE AĞLAMA DÖVDÜ DERİN BİR SESSİZLİK YÜRÜDÜ
insan ne zaman ölür,
ölmek için tabut mu gerek,
bir avaz, bir kýrýk, bir yýkým,
öldürür, ölümü yorgan döþek aratýr,
iki ayaklý cansýz bedenleri gezdirir,
bir kuþun kanadýnda,
bir topraðýn nefesinde,
bir gün batýþýnda,
insanýn hayat penceresi kapanýr,
iþte o kapanma, karlý soðuk bir ayaz,
baharýn penceresi açýlmaz,
tarih gösterir, hayatta tutunacak dalýn kalmazsa,
bir kuþ cývýltýsýna bile saðýrsýnýz
bir güneþi, bir ay’a teslim ediþ,
bir geceyi, bir sabaha kirpikli düþürüþ,
iþte o kadar yalýnlýðýn içinde, yaþamak düþtü, bir çocuðun elinden, ne ses ne aðlama dövdü, derin bir sessizlik yürüdü…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözþiirleri
#sibel_karagoz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.