SON GÜLÜŞÜN HİKAYESİ...

Unutulmuþ metruk bir gülüþtün sen:
Sessizliðin gömülü olduðu yüreðin de maktulü…
Öfkeme sadýk
Aþka ýrak
Sözcüklerse sefasýný süremediðim kadar dünyanýn
Ah, susmak bilmeyen elem kuþlarýndan
Dökülen nidalar
Sere serpe sarýldýðým deðil madem iklim
Demlendiðim ilmek ilmek
Boykot ettiðim nefsi
Aforoz ettiðim iblisi…

Ýhbar ettiðimden öte
Ýfasý masumiyetin
Ýliklerime kadar sevgi dolu
Bazen yorgun uykulu
Gözlerle baktýðýmdan öte
Kalp gözüme
Ýtaat ettiðim…

Günün gecenin de soytarý sessizliði
Elbet yükümdü aðýr olan
Duyansa sadece Saðýr Sultan…
Aðýrdan aldýðým bir aþktý
Yüreðin þahikasýna aþina bir hece
Sarmalýnda özlemin
Son mevsimin de tanýðý
Elbet ilkelerim ve deðerim
Balyoz yemiþçesine sersemleyen
Yüreðin de o derinde saklý kat izi…

Katladýðým bir eþarp gibi
Boynuma takýlý aþkýn gerdanlýðý
Ýmgelerle süslediðim yüzüm
Göðsümdeki kafes
Kafeste saklý yürek
Yüreðinse mezar baþlýðý
Elbet elbet hayata sevdalandýðým
Öykünmediðim kadar ölümlülere
Öldürdüðüm nefsim
Sessizlik ve sevgiye esaretim
Cesaretimse Allah’tan.

Çýktýðým o dik yokuþ
Tek kuruþ
Dahi etmeyen zalim ve nesli
Neferi olduðumsa umut genelde
Hüzün yüklü
Bir travma iken þiirin hikayesi
Elbet boy verdiðim
Nadasa aldýðým yüreðimden
Sökün eden o tek hece

Hercai gönüllerden medet ummadýðým kadar
Gözümü yumduðumda tabi olduðum karanlýk
Aydýnlýk kýlansa umut ve sevgi
Þiar edindiðim her duygu
Nasýl ki vuku
Bulan o ürperiþ
Geç kalmýþlýðýma binaen
Erken açan çiçeðin
Gülümseyen çehresinde…

Koþtuðumsa malum
Yaþadýðým mý?
Ne malum sözcüklerden fýrsat bulamadýðým kadar
Kardýðým ömür
Kandýðým her sözcük nasýl da yüreði kanatýr
Katladýðým son gülüþün de hikâyesi
Bir þiire soyunduðunu bilemedim oysa hayatýn
Ederi varsýn olmasýn
Atmayan yürekse uzak dursun
Çehremde saklý acýyý görmeyen her kimse…

Sosyal Medyada Paylaşın: