PENCERE

Pencerenin önüne oturmuþ, dýþarýya bakýyorsun!..

Mahallende düðün telaþ,
Kýzlý erkekli çocuklarý izliyorsun.
Ýçinde bir burukluk, bir boþluk,
Gözlerin bulutlarda,
Bakýyor mavi derinliðe.
Aldýðýn nefes pencerende buðu oluyor,
Bir kumru konuyor pervaza,
Göz göze geliyorsun kumrunun masumiyetiyle,
Gizemini anlamaya çalýþýyorsun!..
iþte o an - ben - geçiyorum...
Pencerenin önünden geçerken,
Sana - bakmakla, bakmamak arasýnda kalýp,
Bakmamak isterken - bakýyorum...
Sen de - bakmýyorsun,
Görmüyorsun beni...

Kumru uçup gidiyor, sen anlamadan gizini,
Yaprak çiziyorsun buðuya, rüzgarýn düþürdüðü,
Yeþil yýrtmaçlý, gündüzün saf beyazlýðýnýn üzerine dolanan,
Akþamýn telaþýný çiziyorsun, belleri bükülü.

Ýçindeki boþluk büyüyor, boþluðunu çiziyorsun
pencerende ki çöl iklimine,
Bakýnca güneþ bir köþede, kumruyu koyuyorsun orta yere,
Tutunacak dalý kalmamýþ, yolunu kaybetmiþ.
Sanýrým üþümüþ en sýcakta bile.

Rüzgarý belliyorsun topraða düþmüþ,
Þimþek hýzýndaki düþlerin bile gerçekliði kaybolurken,
Kendi gerçekliðini çiziyorsun, parça parça baðýþladýðýn gülümsemeyle.
Kayýp düþlerini arýyorsun, pencerende ki gölgeler içerisinde.

Bir çok yaðmur damlalarý ekliyorsun parmaðýnla,
Irmaklara döksünler diye acýlarýný yüklüyorsun sýrtlarýna,
Denizler çiziyorsun amaçsýzca dolaþan siyah köpüklü,
Siyah yüzlü bulutlar dolanýyorsun kaplamýþ gökyüzünü.

Sarý yeþil benekler vuruyorsun dað yamaçlarýna
Camýn kýrýlmadan önceki sessizliðini iþaretliyorsun,
Kuþ düþleri çiziyor, aklýný veriyorsun yabanýl kuþlara
Gönlünü aþka deðil, kuru dehlizlere atýyorsun boþuna.

Kafes yapýyor, ve içine hapsediyorsun ay ýþýðýný,
Çocuk yürekli yýllarýný koyuyorsun yanýna, umutlu,
Ýz býrakmadan geçip giden zamaný, kaybolan yýllarýný,
Saçlarý aklý yalnýzlýk çiziyorsun, unutup kalmýþ aþký.

Arafta buluyorsun kendini, kalbin aklýna isyan ederken,
Güneþten parlayan ruhunun cenazesini gömüyorlar, kimsesizler kimsesizliðine,
Ve soyunuyor ruhun tüm bedenlerinden.
Sen pencerene bunlarý çizerken;

Aklýndan ben geçiyorum ýslanmýþ bir kanat hýþýrtýsýyla,
Ve benim içimin kýpýrtýlarýný çiziyorsun tüm heyecanýmla,
Ben dýþarýdan bakýyorum, görüyorum seni ve pencereni,
Sen pencerene beni çiziyorsun ama, yoksa!
Yoksa sende beni mi?

Ümit Nadir Esirci
Sosyal Medyada Paylaşın: