GÜLHANE PARKI

Hey sen!...
En güzel tablomun önünde,
Öylece durup dikilen,
Gömleðinin düðmeleri yarýya açýk,
Göðsündeki kýllarý dýþarýya takýk,
insan gibi gözüken,
Evet sen,
Anlarmýsýn resimden, aþkdan þiirden?

Gel,
Gel anlatayým sana,
Belki anlarsýn da, yakýþan olursun atana.
-- Adýn ne senin?
-- Asým!...
-- Memnun oldum Asým, bende Ýlyas’ým.
-- Bak burasý mavi, Mavi’de ki iþrapým
Ülkemin engin denizleri ve üzerindeki asuman,
Altýnda yaþanýlabilir ancak hür, ve hande-i künan.
Ve yeþilde anlatýlan,
-- Ýlyas bey, ben siyahý merek ettim inan!
-- Siyah mý? Peki o zaman;
Sen hiç geçtin mi Gülhane Parký’ndan?
Gidipte gördün mü oradaki ceviz aðacýný?
Görüpte inceledin mi yapraklarýný dallarýný?
-- Anlamadým, biraz nas, ressam Ýlyas!...
-- Orasý yas tutma yeri, yas!...
Orasý Gülhane Parký ve benim en büyük yasým,
Bak anlatayým sana iyi dinle beni Asým.
Ceviz aðacýnýn sana uzanan her bir dalý,
Þairleridir bu güzel ülkemin, amma yasaklý(ydý),
Dallarýnda ki yapraklar anlatýr ülkemin eyyamýný,
Büm-i habis olan cebinlerin ehvali ecramýný.
Nazým ve diðerleri anlatmýþtýr bunu biraz,
Göðsünü gere gere, umarsýz ve serbaz.
Zindanlara attýldýlar bu nedenlerden ötürü,
Yýlmadý, yazdý güneþi içenlerin türküsünü.
Ve dedi yüz bin elim var benim,
Yüz binlerce gözlerim.
"Yüz bin yürek gibi çarpar, çarpar yapraklarým,"-1
Gülhane Parký’nda ben bir ceviz aðacýyým.
"Ben bir ceviz aðacýyým Gülhane Parký’nda,
Nesen bunu farkýndasýn nede polis farkýnda."-2
Kimse deðildi farkýnda, neyin ne olduðunu,
Ve tekrar yazdý sonunda,
"Dünyanýn En Tuhaf Mahluku"nu.-3

ÜMÝT NADÝR ESÝRCÝ
--
"Býrak beni haykýrayým, susarsam sen matem et;
Unutmaki þairleri haykýrmayan bir millet,
Sevenleri toprak olmuþ öksüz çocuk gibidir,
Zaman ona kan damlayan diþlerini gösterir."-4

1-2-3 NAZIM HÝKMET RAN
4 MEHMET EMÝN YURDAKUL

Ýsrap- üstü kapalý anlatma, ima.
Asûman- Gökyüzu
Hande- Gülme, Gülüþ.
Künan- Yapan, Eden.
Hande-i Künan- Gülen, mutlu olan.
Nas- Daha açýk anlatým
Eyyam- Gunlery, Zamanlar, Elveriþli zamanlar.
Bumi- Dünya
Habis- Kötü, Alçak, Soysuz, Uðursuz, Kötücül.
Bûmi- Habis- Kötü Dünya, Dünyada ki kötülükler.
Cebin- Korkak.
Ehval- Fenalýklar, kötülükler.
Ecram- Ruhsuzlar, Ruhsuz varlýklar.
Umar- Çaresiz, Çýkar yolu olmayan.
Serbaz- Yürekli, Yiðit, Cesur, Korkusuz.


Sosyal Medyada Paylaşın: