ADAPAZARI - MEMLEKETİMDE MİSAFİR
Uyanan gözlerimi kamaþtýrýyordu kar yaðýþý
Bu sabah, beyaz meþalelerle süslenmiþ aðaçlarý,
Gelin duvaðý giymiþ, Gökçegelin gibi çarþýsý,
Yitip giden aþklarýmýzýn þehri, Adapazarý.
Ah o oynayýp gülüþtüðümüz, aþýk olduðumuz cadde,
Yürürken, o eski günlerden bir parça kesip yerim,
Bir yaprak koptu yüreðimden, durup seyrettim,
Ýki damla yaþ suladý anýlarýmý, baþladý yeþermeye.
Þimdi içimde bir þebibe yaþasa, on yedi on sekiz yaþýnda,
Gidip baksa bulurmu dostlarýný, sevgililerini,
Gökyüzünde acý tatlý hatýralar toplayan kýþ güneþi,
Gem vurur gamlarýma ama, ruhum hala dolanmakta.
Her þey deðiþiyor yalan dünyada, kalbimiz bile,
Sakaryamýn beslediði halkým maðrur, gözü tok,
Yüzyýllardýr el uzatýr gamlýya düþmüþe, çok
Uzak kaldým þehrimden, körelen benim belki de!...
Hey gökyüzünde bulutlarý rüzgarla yarýþan sonsuz gök,
Yaþardýk gençliðimizi müselsel, neþ’eli ve güzel,
Memleketimden uzak kalalý ruhum bölündü, tel tel
Hatýralarýmý dök, þehrimin üzerine yaðan karlarla dök.
Gönlümde hala Adapazarý, o Bulvar, o Çark Caddesi,
Bir yabancý gibiyim þimdi, meraklý bir turist gibi,
Lapa lapa kar yaðýþýnýn altýnda bu akþam vakti,
Bakýnýrým, kaldýysa bir dost, misafirini uðurlar belki.
ÜMÝT NADÝR ESÝRCÝ
18:01:2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.