Bilirim Zamanýn yetmez bana. Çocukça bir þey iþte, beni düþündüðünü düþünmek... Adý yok bazý acýlarýn... Dizlerim gibi acýmýyor yüreðim, yoluna düþtüðümden buyana. Bilirim duymazsýn beni... Hiç bir ses benim ki kadar sedasýz deðildir sana. Adý yok bilirim... Merhabalar elvedalar kadar hiç uzun olmadý... Sahi adým neydi? varlýðým yok bilirsin... Sen varsýn bilirim... Kirpiklerimi bir birinden ayýran gözlerin, Ýçimde yaktýðýn ateþ ve aydýnlýðý karartan sessizliðin... Sen varsýn bilirim... Senden baþka kimseye söyleyemediðim... Adý yok bilirim... Benim sende ki kocaman hiçliðimin, Sahi adým neydi? Sendeki adým? Adý yok bilirim...
L.P
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
LokmanPOLAT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.