Sensizliğin İzleri...

Bir umut diyerek sýðýnýp geceye, katilimi tutuyorum ellerimle,
Senin rüyanda benliðim boðuluyor,
Bin sitem, bin isyan ederek kaderime;
Yine de avunmaya çalýþýyorum verdiðin dertlerimle...

Büyür, büyüdükçe yalnýzlýðým, þafaklar artýk karanlýk doðuyor,
Nefes nefese kalýrým, nefes alamadýðým ciðerlerine,
Özlemin artýk hasreti yoruyor...
Yaþamak kýrýk bir kanat, gözlerim gözlerinde eceline bakýyor.

LokmanPOLAT
Sosyal Medyada Paylaşın: