Kınalı Kuzuların Destanı

Bilmem kaç yýl oldu Hasan, mevsuf’un makamýna varalý
Rehbere o soruyu sordum soralý
Ýþittiklerim benliði sardý saralý
Görmedim böylesi asaleti


Alsa da ilk gözaðrýsýnýn dünyaya geliþ haberini
býrakmadý cephedeki yerini
Göremeden daha didar’ýný
vatan için seve seve verdi canýný

...


Adana’dan düþtüm yola
Þehitlikte verdim mola
Dolaþtým o ulvi istirahatgahý
Samsun
Kars
Ardahan
Sivas
Ýzmir
Hepsinin
Her birinin
Soðuk taþa kazýnmýþ künyeleri


...

Ve
Daha on beþinde
Kýyasýya sonsuz heves vardý
Can atmýþlardý
Muhammed Mustafa’ya komþu olmaya


Nefesleri süt kokuyordu daha
Sanýrsýn ki
Biirer kor ok hepsinin siperden fýrlayýþlarý


Aslanlar aslaný cesur Memedlerim
Etten duvar ördüler de
Vermediler aziz bildikleri memleketi

Ah o cefakâr analarýn
Vefakâr kýnalý kuzularý
Gün geldi
Ölüm oldular ölüm saçtýlar
Gün geldi
Kendi canlarýný kodular topraða
Gün geldi
Düþmana merhem oldular
Suyu böldüler ekmeðini bölüþtüler
Onlarý kendi yerlerine koyup
Sevdiceði bekler diye yaralarýný sardýlar


Ah benim serdengeçti yiðitlerim

Ah benim kýnalý Memedlerim

Kalplerinden coþan
O yýlmaz inanç
O bitmez imanla

ÇANAKKALE GEÇÝLMEZ yazdýrdýlar

Tarihin þanlý sayfasýna


"Menekþe"
Sosyal Medyada Paylaşın: