Sırtı dönük bir kadın
Gökyüzün de masum bir akþamüstü,
Mýþýl mýþýl uyuyor sessizlik,
Göçmen kuþlar terk ediyor þehri usulca,
Caddelere þarkýlar söylüyor yine rüzgâr.
Önce hafif tatlý bir tabiat sarýyor geceyi,
Daðlar, ovalar giymiþ o mukaddes ak gelinliði,
Haber veriyor gökyüzü, bir parça karanlýk,
Uyan ey Sonbahar, kapýný çalýyor tenha bir kýþ
Eski bir bankta sýrtý dönük aðlayan bir kadýn,
Yüzünde titrek bir sitem, bakýþlarýnda hüzün
Gözyaþýnýn yýprattýðý avuçlarýný açar semaya,
Aðlar gökyüzü, uçurur baðrýndan bir kar tanesi
Ve yaðmaya baþlar o mütevazi yeðni kar,
Örter usulca þehrin çýplak sokaklarýný,
Alýr yalnýzlýðýmý çýkar koþarým kar altýnda,
Okþar yüzümü, güle oynaya düþen her tane
Herkesi aþan bir kural vardýr bu hayatta,
Kýþ gelir, sevinir çocuklar belki ama
Bilmezler kýþ gelince Gül ölür,
Sevginin öldüðü gün, haber verirler bülbüle,
Ýlkbahara dek maziye gömülür
Kadir Ercik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.