Yoksun

bazen senin gittiðini unutuyorum.
en sevdiðin þarkýyý duyuyorum sokakta,
sonra, koþarak içeriye giriyorum
sen yoksun!

bir otobüs duraðýna gidiyorum,
simitçi gelip geçiyor,
taze susam kokusu ile...
sonra!
sonra yalnýzlýðým geliyor aklýma,
sen yoksun!

sonra!
yeþil bir orman
yeþil yapraklar
yeþil aðaçlar görüyorum.
bir masa, bir bank
bir adam, bir kadýn
ve bir köpek...
konuþuyorlar biraz mahcup.
sen geliyorsun aklýma.
hýzlý adýmlarla ilerliyorum,
göz göze geliyorum...
sen yoksun!

seni buluyorum
sonra!
sonra yoruluyorum
seni bulduðum yerde
yitirmekten.

ansýzýn uçup giden
hayalin
gözlerimdeki
bütün ýþýklarý söndürüyor...
gitme diyorum
gitme kal!
hazýr deðil ruhum
bu ayrýlýklara.
ümit içinde uyanýyorum.
sen yoksun!

sen niye hep yoksun...!


Sosyal Medyada Paylaşın: